ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Αριθμοί της ντροπής, κάνουν ξανά τον γύρο του διαδικτύου, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Όσο μεγάλοι κι αν είναι, δεν καταφέρνουν να δώσουν την διάσταση ενός προβλήματος που δεν έχει λύση, όσο υπάρχει φόβος. Αφορούν στις γυναίκες που τόλμησαν να καταγγείλουν το πρόβλημα ενώ εκτιμάται ότι το ποσοστό όσων το αποσιωπούν είναι πολύ μεγαλύτερο.

Το πιο πρόσφατο ποσοστό, φτάνει το 35% και αντιστοιχεί στις ανά τον κόσμο γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας, σωματικής ή σεξουαλικής (στοιχεία από την Plan International USA).

“Μία στις τρεις”. Αυτό το στοιχείο, προκύπτει από τη μελέτη του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (FRA). Και δεν συμπεριλαμβάνει χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία ή το Αφγανιστάν, στις οποίες τα θεμελιώδη δικαιώματα της γυναίκας, καταπατούνται καθημερινά. Η “μία στις τρεις” γυναίκες που κακοποιούνται, ζουν στις “πολιτισμένες" κοινωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, όπως προκύπτει από την ίδια μελέτη, το 25% των γυναικών ηλικίας 15 ετών και μετά, έχουν εμπειρία βίας ενώ στα ίδια επίπεδα βρίσκεται και το ποσοστό των ανήλικων κακοποιημένων κοριτσιών. Το ποσοστό των γυναικών που έχουν υποστεί ψυχολογική βία κατά τη διάρκεια της σχέσης, εκτιμάται ότι ξεπερνά το 33%.

Ενδεικτικά, ένα από τα μεγαλύτερα συμβουλευτικά κέντρα της Θεσσαλονίκης, το Καταφύγιο Γυναίκας, υποδέχτηκε τον τελευταίο χρόνο 522 κακοποιημένες γυναίκες που αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια. Από αυτές, μόνο οι 108 απευθύνθηκαν για πρώτη φορά στο κέντρο ενώ οι υπόλοιπες είναι παλιά περιστατικά. Στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Πάτρας, καταγράφηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότερα από 500 περιστατικά, ενώ μόνο τον Οκτώβριο, στο Καταφύγιο Γυναίκας -ένα από τα δεκάδες συμβουλευτικά κέντρα για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν στην Αθήνα- 48 θύματα, ζήτησαν βοήθεια.

Ενεργό δράση έχει και η W.I.N Hellas, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που ιδρύθηκε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 2006 από τη Μάντα Τσαγκιά - Παπαδάκου και αριθμεί πλέον περισσότερα από 5.000 μέλη. Στόχος της είναι να προσφέρει κάθε είδους βοήθεια για την προστασία, θεραπεία και ενδυνάμωση γυναικών που υφίστανται οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, στο οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό τους περιβάλλον. Παράλληλα, η W.I.N. HELLAS βοηθάει τις γυναίκες που χρειάζονται φιλοξενία σε ξενώνες και νομική καθοδήγηση φέρνοντάς τις σε επαφή με τους αρμόδιους φορείς και υποστηρικτικές δομές (τηλ. 210- 8996636). Δείτε εδώ (http://www.queen.gr/Samantha-Apostolopoulou/Gotcha/item/102732-25-november-save-the-date) το φιλανθρωπικό event που διοργανώνει σήμερα η W.I.N Hellas με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών.

Δείτε σε αυτό το link όλους τους φορείς παροχής υπηρεσιών σε κακοποιημένες γυναίκες http://www.antiviolence-net.eu/Organizations_06_12_2013.pdf και εδώ (http://www.queen.gr/SYMBAINEI-STON-KOSMO/item/97717-kai-den-ezisan-aytoi-kala-pote-stamatise-na-soy-feretai-san-prigkipissa) τη συγκλονιστική καμπάνια “When did he stop treating you like a princess” του καλλιτέχνη Saint Hoax που έκανε αίσθηση (από την οποία και η φωτό του post).

(Πηγή:http://www.newsbomb.gr/bombplus/gynaika/story/525704/pagkosmia-hmera-exaleipsis-tis-vias-kata-ton-gynaikon)

Τα συμβουλευτικά κέντρα γυναικών στην Ελλάδα!!!

Συνέντευξη με την Γενική Γραμματέα Ισότητας, Βάσω Κόλλια

Τα Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, βρίσκονται σε όλη την ελληνική επικράτεια και παρέχουν πολύτιμο υποστηρικτικό και επιστημονικό έργο στις γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση. Συναντήσαμε την Γενική Γραμματέα Ισότητας Βάσω Κόλλια, όπου μας έδωσε πληροφορίες για τη λειτουργία των Συμβουλευτικών Κέντρων, το εύρος της γυναικείας κακοποίησης στη χώρα μας και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να απευθυνθεί κανείς σε αυτά.

Ποια ήταν η ανάγκη ίδρυσης των συμβουλευτικών κέντρων γυναικών και πόσα λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα;

 Η βία κατά γυναικών λόγω φύλου αποτελεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα που επιμένει σε όλες τις κοινωνίες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, ανεξάρτητα από το οικονομικό ή ακόμη και το μορφωτικό επίπεδο των ατόμων. 

Αυτό συμβαίνει επειδή είναι βαθιά ριζωμένη σε μία άνιση ιεράρχηση των δύο φύλων, ακόμη και στον «πολιτισμένο» σύγχρονο κόσμο μας. Βλέπετε ότι ακόμη και σήμερα είναι αποδεκτά –δήθεν ως χάριν αστεϊσμού- μηνύματα του τύπου «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», φυσικά με μονόδρομη κατεύθυνση: από τον «σοφό» αρσενικό, προς την αιωνίως «ανώριμη» γυναίκα που πρέπει να συνετιστεί, ακόμη και με χρήση βίας.

Σκεφθείτε ότι μόλις το 2006, απαγορεύθηκε τυπικά με το Νόμο 3500 η κάθε μορφής βία, ψυχολογική και σωματική, κατά γυναικών, η οποία πλέον θεωρείται έγκλημα και τεκμήριο ισχυρού κλονισμού του γάμου. Μάλιστα, το 2006 για πρώτη φορά αναγνωρίστηκε ως αδίκημα η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός της γυναίκας εντός του οικογενειακού θεσμού.

ο φαινόμενο της έμφυλης βίας κλιμακώθηκε σε σημείο που κρίθηκε απολύτως απαραίτητο να δημιουργηθούν δομές για την πρόληψη και την αντιμετώπισή του προβλήματος αυτού. Το πρώτο Συμβουλευτικό Κέντρο για γυναίκες – θύματα έμφυλης βίας, ξεκίνησε να λειτουργεί το 1988 στην Αθήνα. Σταδιακά όμως, έγινε αντιληπτό ότι για να στηριχθεί αποτελεσματικά ο γυναικείος πληθυσμός, τα Κέντρα έπρεπε να πολλαπλασιαστούν σε όλη τη χώρα.

Τα τελευταία δύο χρόνια αποδίδεται τμηματικά στον πολίτη ένα εθνικό δίκτυο Συμβουλευτικών Κέντρων και Ξενώνων Φιλοξενίας για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, που υλοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ (2007-2013). Πιο συγκεκριμένα, το δίκτυο των Συμβουλευτικών Κέντρων αποτελείται από 14 Κέντρα που βρίσκονται στις έδρες των Περιφερειών της χώρας, υπό την άμεση εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, και από 25 Κέντρα με ευθύνη λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σήμερα το δίκτυο των δομών αυτών βρίσκεται στην ολοκλήρωσή του. Συμπληρωματικά, το δίκτυο θα συνεργάζεται με τους 21 Ξενώνες Φιλοξενίας σε όλη τη χώρα.

Ποιες είναι οι αρμοδιότητες των συμβουλευτικών κέντρων γυναικών;

 Τα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι στελεχωμένα με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, ώστε να παρέχεται στις γυναίκες-θύματα βίας, η απαραίτητη στήριξη, ηθική και ψυχολογική. Οι εργαζόμενοι στα Συμβουλευτικά Κέντρα, όπως και στους Ξενώνες Φιλοξενίας, λαμβάνουν ειδική επιμόρφωση, ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα και πιο στοχευμένα στο δύσκολο, αλλά και τόσο κρίσιμο ρόλο που αναλαμβάνουν.

Βεβαίως, οι υπηρεσίες των δομών αυτών παρέχονται δωρεάν και καλύπτονται από το απόρρητο της συμβουλευτικής. Σε κάθε περιοχή, κάθε Συμβουλευτικό Κέντρο συνάπτει ειδικό Πρωτόκολλο Συνεργασίας με τους κατά τόπους Δικηγορικούς Συλλόγους επιτρέποντας τη συνεργασία με νομικούς-μέλη των συλλόγων.

Πιστεύουμε ότι μέσα από τη λειτουργία των Κέντρων, για πρώτη φορά στην Ελλάδα αναδείχθηκε το θέμα της βίας κατά των γυναικών σε τόσο μεγάλη έκταση στις τοπικές κοινωνίες, σε ένα ευρύτερο κοινό καθώς και στους επαγγελματίες. Πραγματοποιήθηκε μια διασύνδεση και δικτύωση με φορείς και υπηρεσίες όπως η Αστυνομία, η Εισαγγελία, τα νοσοκομεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι προνοιακές δομές, οι φορείς απασχόλησης, οι εκπαιδευτικοί φορείς, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι σύλλογοι.

Aυτή η διασύνδεση βοηθά στην καλύτερη παραπομπή και εξυπηρέτηση των ενδιαφερόμενων γυναικών, στο να αποφεύγονται οι επικαλύψεις σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών και στο να ενισχύεται η αποτελεσματικότερη συνεργασία όλων των δομών. 


Ποιες ομάδες πληθυσμού μπορούν να απευθυνθούν στα συμβουλευτικά κέντρα;
Σε κάθε Συμβουλευτικό Κέντρο μπορούν να απευθύνονται κατά κύριο λόγο:
 - Γυναίκες που υφίστανται κακοποίηση από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους ή το σύντροφό τους (πρώην ή νυν)
 - Γυναίκες που υφίστανται σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, συναισθηματική ή λεκτική βία
 - Γυναίκες που υφίστανται οικονομική αποστέρηση ή κοινωνική απομόνωση
 - Γυναίκες που έχουν υποστεί βιασμό ή απόπειρα βιασμού
 - Γυναίκες που έχουν υπάρξει ή είναι θύματα πορνείας ή trafficking - Γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό τους χώρο
 - Γυναίκες που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις (όπως µετανάστριες, αιτούσες άσυλο, γυναίκες µε αναπηρία,  µονογονείς κ.ά.)


Είναι ακόμη θέμα ταμπού η αποδοχή βοήθειας από τα συμβουλευτικά κέντρα για τις γυναίκες;

Η αναζήτηση βοήθειας από τις γυναίκες για ένα τόσο προσωπικό και ευαίσθητο θέμα, παραμένει ακόμη ένα ισχυρό ταμπού. Είναι όμως ένα αναγκαίο βήμα για να μπορέσει η γυναίκα να βοηθήσει τον εαυτό της και να σπάσει το φαύλο κύκλο της βίας.

Οι ειδικοί των Συμβουλευτικών Κέντρων γνωρίζουν πόσο ευάλωτες νιώθουν οι γυναίκες που έχουν υποστεί βία και μάλιστα όταν είναι μητέρες, και φροντίζουν να κάνουν το βήμα αυτό πιο εύκολο για εκείνες.

Μέσα από τα διαθέσιμα στοιχεία συμπεραίνουμε ότι οι γυναίκες εντός Αττικής καταγγέλλουν οι ίδιες την πράξη σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με την περιφέρεια. Ίσως η ανωνυμία του μητροπολιτικού κέντρου να βοηθά στην αποπροσωποποίηση των σχέσεων μεταξύ του καταγγέλλοντος και των αρμοδίων αρχών.

Από την πλευρά μας, έχουμε αναλάβει κεντρικά την πρωτοβουλία να δημιουργήσουμε ένα θετικό κλίμα στήριξης των γυναικών, μέσα από μια διαρκή εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης. Η εκστρατεία μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει ενημερωτικά έντυπα σε διάφορες γλώσσες, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σποτ, ενημερωτικές δράσεις, ειδική διαδικτυακή σελίδα και banner σε ιστοσελίδες. Στόχος μας είναι κατ’αρχήν να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι υπάρχουν οι δομές στήριξης και προστασίας των γυναικών-θυμάτων βίας.

Παράλληλα, επιχειρούμε με τις δράσεις μας να σπάσουμε τη σιωπή που περιβάλλει το πρόβλημα και να αμβλύνουμε το φόβο που εμποδίζει τις γυναίκες να αναζητήσουν βοήθεια. Το σύνθημά μας είναι «Δεν είσαι η μόνη, δεν είσαι μόνη».

Ποιες είναι οι μορφές βίας με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη η γυναίκα σήμερα; Που έχετε βρει ερευνητικά ότι οφείλεται αυτή η βία;
Το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών δεν αφορά μόνον τη χώρα μας. Ο κατάλογος των µορφών βίας εναντίον γυναικών σε όλο τον κόσμο είναι μακρύς. Συμπεριλαμβάνει το φυσικό ξυλοδαρμό και άλλες “ορατές” μορφές βίας, φόνους “τιµής”, εξαναγκαστικό υποσιτισµό, εξαναγκασµό σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία. Περιλαμβάνει τις αμβλώσεις λόγω προτίμησης φύλου, την έλλειψη πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη και στη μόρφωση.

Εκατοµµύρια ανήλικα κορίτσια οδηγούνται κάθε χρόνο σε αναγκαστικούς γάµους. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 30 εκατομμύρια κορίτσια κινδυνεύουν να υποβληθούν στην επώδυνη, επιβλαβή και ταπεινωτική πρακτική του ακρωτηριασµού των γεννητικών οργάνων κατά τη διάρκεια της ερχόμενης δεκαετίας.


τις δικές μας κοινωνίες τα κρούσματα βίας διαφοροποιούνται στη μορφή, όχι όμως στη σφοδρότητα. Βία μπορεί να είναι λεκτική βία, οικονομικός εκβιασμός, σεξουαλική ταπείνωση, ξυλοδαρμός, τραυματισμός, βιασμός, και όχι μόνον. Στην ειδησεογραφία φθάνουν κατά καιρούς περιστατικά εξαιρετικής σκληρότητας, κακοποίησης ή και δολοφονίας νεαρών γυναικών με ειδεχθή τρόπο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο δράστης είναι ο φίλος τους, ή ο σύντροφος τους.

Μπορεί κανείς να πει πολλά για τα αίτια του προβλήματος. Ίσως όμως αυτή τη στιγμή θα πρέπει να εστιάσουμε στις πιθανές λύσεις, που περιλαμβάνουν και κάποια πρακτικά μέτρα. Είμαστε πεπεισμένοι ότι περισσότερες γυναίκες θα αναζητήσουν διέξοδο από μία κακοποιητική σχέση, αν έχουν την ψυχολογική στήριξη των ειδικών, αλλά και οικονομική ανεξαρτησία.

Για το λόγο αυτό, επιδιώκουμε να επεκτείνουμε το ρόλο των Συμβουλευτικών Κέντρων ώστε να είναι σε θέση να προσφέρουν στήριξη και σε ό,τι αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό και την αναζήτηση εργασίας των γυναικών. 

Υπάρχουν διαφορές στα περιστατικά βίας κατά των γυναικών, σε σχέση με τα προ κρίσης χρόνια; Αν ναι, ποιες είναι αυτές και σε ποιους τομείς εστιάζονται; Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων παρακολουθεί τους ρυθμούς καταγγελιών της έμφυλης βίας μέσα από την Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900. Η συμπλήρωση τον περασμένο Μάρτιο, των 3 χρόνων λειτουργίας της Γραμμής, μας πρόσφερε την ευκαιρία να μελετήσουμε τα στατιστικά στοιχεία από διαφορετικές φάσεις της κρίσης.

Τα στοιχεία δεν φαίνεται να μπορούν να υποστηρίξουν ένα συμπέρασμα αύξησης των περιστατικών σε συσχετισμό με την κρίση. Όμως αυτό που παίρνουμε ως «μήνυμα» από τις δομές της πρωτεύουσας, είναι μια ποιοτική διαφορά των περιστατικών, δηλαδή έχουμε πιο σκληρή, πιο βίαιη κακοποίηση.

Θα μπορούσατε να μας παραθέσετε κάποια ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία των περιστατικών που έχουν προσέλθει στα κέντρα; Όπως είπαμε και προηγουμένως, το εθνικό δίκτυο των Συμβουλευτικών Κέντρων είναι πολύ καινούργιο. Στο διάστημα των δύο περασμένων ετών που άρχισαν σταδιακά να λειτουργούν τα συμβουλευτικά κέντρα, έχουμε συνολικά έναν αριθμό γυναικών που κατέφυγαν στις υπηρεσίες τους, που ξεπερνά τις 2.650 συμβουλευόμενες.

Τα πρώτα περισσότερο συστηματικά και αντιπροσωπευτικά στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας αφορούν σε πρώτη φάση, το α΄ τρίμηνο του 2014 για τα 14 Συμβουλευτικά Κέντρα τα οποία είναι στη δική μας άμεση εποπτεία.

Στους τρεις αυτούς μήνες, τα κέντρα επισκέφθηκαν περί τις 600 γυναίκες. Αυτόν τον αριθμό θεωρώ εντυπωσιακό για δύο ουσιαστικούς λόγους. Κατ’αρχήν, γιατί δεν αφορά μόνο ένα άτομο. Πίσω από μια γυναίκα βρίσκεται συνήθως μια ολόκληρη οικογένεια που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.

Ο δεύτερος λόγος αφορά το γεγονός ότι μία γυναίκα που αναζητά βοήθεια δεν αποτελεί μια απλή «επίσκεψη», αλλά ένα ολόκληρο περιστατικό που αντιμετωπίζεται με πληρότητα και πιθανότατα απαιτεί επαναληπτικές επισκέψεις και ποικίλες παράλληλες ενέργειες σε ένα βάθος χρόνου, ανάλογα με τη σοβαρότητα της υπόθεσης.

Με ποιο τρόπο μπορεί να απευθυνθεί κανείς στα συμβουλευτικά κέντρα; Κάθε Συμβουλευτικό Κέντρο έχει τα δικά του στοιχεία επικοινωνίας, τα οποία μπορεί κάθε ενδιαφερόμενη να βρει συγκεντρωμένα είτε στη διαδικτυακή σελίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων http://www.isotita.gr/index.php/docs/c41/, είτε στην ειδική ιστοσελίδα που έχουμε δημιουργήσει για το θέμα αυτό http://womensos.gr/sumvouleutika-kentra-ggif/. 


Ανά πάσα στιγμή όμως, μπορεί μια γυναίκα να καλέσει την Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 κατά της έμφυλης βίας και να πάρει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Είναι μια γραμμή εθνικής εμβέλειας, που σε 24ωρη βάση παρέχει άμεση βοήθεια, πληροφόρηση και ψυχοκοινωνική στήριξη στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα, σε θύματα έμφυλης βίας.

Οι υπηρεσίες είναι εμπιστευτικές και παρέχονται με βάση τον Κανονισμό Λειτουργίας Τηλεφωνικής Γραμμής SOS 15900 . Ταυτόχρονα υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης sos15900@isotita.gr .

ΠΗΓΗ: ( http://singleparent.gr/kakopoiisi-eksartiseis/ta-symvoyleftika-kentra-gynaikon-stin-ellada/ )

Ελπίδα σε γυναίκες- θύματα βίας δίνει το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Κοζάνης

του Γιάννη Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

 

 «Δεν είσαι η μόνη- Δεν είσαι μόνη» είναι το μήνυμα που απευθύνει το  Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Κοζάνης ώστε να σπάσει ο κύκλος της σιωπής,  σε γυναίκες που υφίστανται βία (ενδοοικογενειακή, σεξουαλική παρενόχληση, βιασμό, trafficking) και πολλαπλές διακρίσεις (μετανάστριες, αιτούντες άσυλο, γυναίκες με αναπηρία, μονογονείς κτλ.).
Μια δομή που ξεκίνησε να λειτουργεί από τις  21 Φεβρουαρίου 2014 και στελεχώνεται από  ειδικό επιστημονικό προσωπικό συμβούλων εξειδικευμένων στην προσέγγιση των γυναικών με την οπτική του φύλου και παρέχει δωρεάν  υπηρεσίες πληροφόρησης και συμβουλευτικής στις γυναίκες που απευθύνονται σε αυτά, στο πλαίσιο ολοκληρωμένων δράσεων ψυχοκοινωνικής στήριξης.
Στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Κοζάνης παρέχονται εξειδικευμένες υπηρεσίες πληροφόρησης και συμβουλευτικής στους τομείς:

α) ψυχοκοινωνική και νομική στήριξη γυναικών θυμάτων βίας
β) νομική βοήθεια σε συνεργασία με τον Δικηγορικό Σύλλογο Κοζάνης.Είχαμε την τύχη να επισκεφθούμε το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Κοζάνης και να συνομιλησουμε με την Κατερίνα Τσιόπτσια (νομικό), την Ευτυχία Κασμερίδου (κοινωνική λειτουργό) και τη Δώρα Μητλιάγκα (ψυχολόγο) για τη σημαντική αυτή προσπάθεια.
« Tο Συμβουλευτικό Κέντρο παρέχει συμβουλευτικές και μόνο (όχι αντιπροσώπευση)  υπηρεσίες σε γυναίκες θύματα βίας σε οποιαδήποτε μορφή της (σωματική, ψυχολογική, λεκτική, οικονομική) είτε στα πλαίσια του σπιτιού (ενδοοικογενειακή), στην εργασία, βιασμός, trafficking» αναφέρει η Κατερίνα Τσιόπτσια « με στόχο να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες- θύματα ώστε στη συνέχεια να μπορέσουν να αναταποκριθούν στα ζητήματα που τίθονται στη ζωή τους. Δεν έχουμε στόχο να τις βρούμε εμείς έτοιμες λύσεις αλλά να δώσουμε βοήθεια για να τις βρούνε μόνες τους».
Η κα Τσόπτσια επισημαίνει πως «το πρόβλημα της βίας εις βάρος γυναικών είναι ένα υπαρκτό ζήτημα αλλά τις περισσότερες φορές οι γυναίκες φοβούνται να μιλήσουν για αυτό ή να το αντιμετωπίσουν γιατί η κακοποίηση πυροδοτεί πολύπλοκους ψυχολογικούς μηχανισμούς, όπως η ενοχή, ο φόβος ή ακόμη και ο τρόμος ενώ υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι όπως η οικονομική επιβίωση.  Πολλές φορές μάλιστα έρχονται σε μας όχι οι ίδιες οι γυναίκες αλλά συγγενείς ή φίλοι, καθώς οι ίδιες οι γυναίκες θεωρούν πως δεν υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει. Εμείς θέλουμε να τις πούμε πως υπάρχουν λύσεις,νομικές δικλείδες και τρόποι για να βγούν από την κατάσταση που βιώνουν».
 Οι γυναίκες που θα ζητήσουν τη βοήθεια του Κέντρου καθοδηγούνται από την ψυχολόγο Δώρα Μητλιάγκα. « Η βία δυστυχώς δεν καταγγέλεται λόγω της νοοτροπίας που υπάρχει ακόμη για το τι θα πει ο κόσμος και επειδή υπάρχουν ενοχές, την ώρα που η κοινωνία μας ακόμη είναι ιδιαίτερα επικριτική. Αυτό που θέλουμε είναι να σπάσει ο κύκλος της σιωπής και οι γυναίκες να μιλήσουν».
«Από τη στιγμή, που μια γυναίκα έρθει σε εμάς» εξηγεί η κα Μητλιάγκα  «κάνουμε με τις γυναίκες ένα “συμβόλαιο” για κάποιες συναντήσεις, όποτε αυτές είναι εφικτές, γιατί κάποιες φορές αυτές είναι στα “κρυφά”. Βάζουμε βήματα και στόχους και βλέπουμε πως προχωράει το πρόβλημα».
Τέλος, στο ερώτημα αν η κρίση των τελευταίων χρόνων έχει οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων η κα Κασμερίδου ήταν σαφης. « Πάντα υπάρχουν αφορμές αν κάποιος θέλει να βρει, άλλοτε θα είναι η κρίση, η ανεργία κτλ. Οι άνθρωποι όμως δεν γίνονται βίαιοι από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό που έκανε η κρίση είναι να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τις γυναίκες καθώς έχουν ένα ακόμη πράγμα στο μυαλό για να σκεφτούν αν θέλουν να φύγουν»
Ωρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή 08:00 – 16:00
Μακεδονομάχων και Καρακάση, ΤΚ 50 100, Κοζάνη



ΠΗΓΗ ( http://ai-vres.blogspot.gr/2014/06/blog-post_2195.html )

Πρόληψη κατά της σεξουαλικής κακοποίησης.....

                                                  Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΣΩΡΟΥΧΩΝ:
Ο Kανόνας των εσωρούχων: Η καμπάνια κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης από το Συμβούλιο της Ευρώπης...

“Ο Kανόνας των εσωρούχων” είναι η καμπάνια του Συμβουλίου της Ευρώπης, κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Ο Κανόνας αποτελεί ένα απλό μέσο που βοηθά τους γονείς να εξηγήσουν στα παιδιά τους ποια είναι τα σημεία του σώματος που δεν πρέπει να τα αγγίζουν οι άλλοι, πώς πρέπει να αντιδράσουν το παιδιά και που να στραφούν για βοήθεια. Τι λέει όμως ο Κανόνας των Εσωρούχων; Είναι απλό: κανείς δεν μπορεί να αγγίξει ή να χαϊδέψει το παιδί στα σημεία του σώματός του που συνήθως καλύπτονται από τα εσώρουχά τους. Και ούτε τα παιδιά επιτρέπεται να αγγίξουν το σώμα άλλων σε αυτά τα σημεία. Ο κανόνας είναι επίσης χρήσιμος γιατί βοηθάει να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι το σώμα τους τούς ανήκει, ότι υπάρχουν καλά και κακά μυστικά και ότι υπάρχει καλό αλλά και κακό χάδι ή άγγιγμα. Ο Κανόνας των Εσωρούχων εκπονήθηκε για να βοηθήσει γονείς και κηδεμόνες να ανοίξουν συζήτηση με τα παιδιά τους. Μπορεί μάλιστα να αποτελέσει ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό εργαλείο πρόληψης κατά της σεξουαλικής κακοποίησης. Ο Κανόνας των Εσωρούχων έχει πέντε σημαντικές πτυχές.

1. Το σώμα σου σού ανήκει:

Τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν ότι το σώμα τους τούς ανήκει και ότι κανείς δεν μπορεί να τα αγγίξει ή να τα χαϊδέψει χωρίς την άδειά τους. Ο ειλικρινής και άμεσος διάλογος ήδη από μικρή ηλικία για τη σεξουαλικότητα και τα απόκρυφα σημεία του σώματος, με σωστή χρήση των όρων που αφορούν τα γεννητικά όργανα και άλλα σημεία του σώματός τους, θα βοηθήσουν τα παιδιά να αντιληφθούν τι δεν επιτρέπεται. Τα παιδιά διατηρούν το δικαίωμα να αρνηθούν φιλί ή χάδι ακόμη και από άτομο το οποίο αγαπούν. Πρέπει να μάθουν να λένε «Όχι» με άμεσο και αποφασιστικό τρόπο σε περίπτωση ανάρμοστης σωματικής επαφής, όπως και τρόπους να αποφεύγουν καταστάσεις που απειλούν την ασφάλειά τους και να ενημερώνουν έναν ενήλικα τον οποίον εμπιστεύονται. Έχει σημασία να τονισθεί ότι τα παιδιά θα πρέπει να επιμείνουν έως ότου κάποιος να πάρει το θέμα στα σοβαρα.

2. Καλό άγγιγμα - κακό άγγιγμα:

Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πάντα τη διαφορά μεταξύ του αγγίγματος που επιτρέπεται και εκείνου που θεωρείται ανάρμοστο. Πείτε τους ότι δεν είναι σωστό να κοιτάζει ή να αγγίζει κανείς τα απόκρυφα σημεία του σώματός τους, ούτε είναι σωστό να τους ζητάει κάποιος να δουν ή να αγγίξουν αυτά τα σημεία στο σώμα κάποιου άλλου. Ο Κανόνας των Εσωρούχων τα βοηθάει να αναγνωρίζουν ένα φανερό και εύκολο να το θυμούνται όριο: τα εσώρουχα. Βοηθάει τους ενήλικες να ξεκινήσουν μια κουβέντα με τα παιδιά. Αν τυχόν τα παιδιά δεν είναι βέβαια κατά πόσον η συμπεριφορά ενός ενήλικα είναι αποδεκτή ή όχι, φροντίστε να ξέρουν ότι μπορούν να ζητήσουν από κάποιον ενήλικο τον οποίον εμπιστεύονται να τα βοηθήσει.

3. Καλά μυστικά - κακά μυστικά:

Η μυστικότητα είναι η τακτική που εφαρμόζουν συνήθως όσοι διαπράττουν το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης. Για τον λόγο αυτό, είναι σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά τη διαφορά μεταξύ καλών μυστικών και κακών μυστικών, αλλά και να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα εμπιστοσύνης. Οποιοδήποτε μυστικό τους προκαλεί άγχος, αμηχανία, φόβο ή στενοχώρια δεν θεωρείται καλό και επομένως δεν θα πρέπει να το αποκρύπτουν. Αντιθέτως, θα πρέπει να το πουν σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύονται (γονέα, δάσκαλο, αστυνομικό, γιατρό).

4. Η πρόληψη και η προστασία είναι ευθύνη των ενηλίκων:

Τα κακοποιημένα παιδιά νιώθουν αισθήματα ντροπής, ενοχής και φόβου. Οι ενήλικες θα πρέπει να αποφεύγουν να καλλιεργούν ταμπού γύρω από τη σεξουαλικότητα αλλά και να φροντίζουν ώστε τα παιδιά τους να γνωρίζουν σε ποιον να απευθυνθούν για να μιλήσουν σε περίπτωση που ανησυχούν, στενοχωριούνται ή θλίβονται. Το παιδιά δεν αποκλείεται να διαισθανθούν ότι κάτι δεν πάει καλά, οπότε οι μεγάλοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και να αφουγκράζονται τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των παιδιών. Ίσως υπάρχει λόγος που ένα παιδί αρνείται την επαφή με κάποιον άλλο ενήλικα ή παιδί. Θα πρέπει να το σεβαστούν. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να μιλήσουν με τους γονείς τους. 

5. Άλλες χρήσιμες συμβουλές που συνοδεύουν τον Κανόνα των Εσωρούχων
Καταγγελία και αποκάλυψη στοιχείων:

Τα παιδιά χρειάζονται σαφείς κατευθύνσεις όσον αφορά τους ενήλικες που μπορεί να βρίσκονται στον περίγυρο ασφάλειάς τους. Πρέπει να τα ενθαρρύνουμε να επιλέξουν ενήλικες τους οποίους μπορούν να εμπιστευτούν, που είναι διαθέσιμοι και πρόθυμοι να τα ακούσουν και να βοηθήσουν. Μόνο ένα από τα μέλη του περίγυρου αυτού μπορεί να κατοικεί στο ίδιο σπίτι με το παιδί, τα υπόλοιπα δεν θα πρέπει να είναι συγγενικά πρόσωπα ούτε να προέρχονται από τον άμεσο οικογενειακό κύκλο. Το παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν πώς να ζητήσουν βοήθεια σε ένα τέτοιο περίγυρο ασφάλειας και εμπιστοσύνης.

Γνωστοί δράστες:

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο δράστης είναι άτομο που το παιδί γνωρίζει. Είναι πολύ δύσκολο, κυρίως για τα μικρά παιδιά, να καταλάβουν ότι κάποιος που ήδη γνωρίζουν μπορεί να τα βλάψει. Μην ξεχνάτε τη μέθοδο που ακολουθούν συνήθως οι θύτες για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των παιδιών. Στο σπίτι επομένως θα πρέπει να ισχύει ο κανόνας ότι το παιδί οφείλει να ενημερώνει τους γονείς του σε κάθε περίπτωση που κάποιος του προσφέρει δώρα, του ζητάει να κρατήσει ένα μυστικό ή προσπαθεί να βρεθεί μόνος μαζί του. 

Άγνωστοι δράστες:

Σε μερικές περιπτώσεις ο δράστης μπορεί να είναι ένας άγνωστος. Διδάξτε στο παιδί σας κάποιους απλούς κανόνες για την επαφή με αγνώστους, όπως λ.χ. να μην επιβιβάζονται ποτέ σε αυτοκίνητο ατόμου το οποίο δε γνωρίζουν, ούτε να δέχονται δώρα ή προσκλήσεις από αγνώστους.

Βοήθεια:

Τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ειδικοί οι οποίοι μπορούν να το βοηθήσουν (δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ο συνήγορος του πολίτη, γιατροί, ο ψυχολόγος στο σχολείο, η αστυνομία), αλλά και τηλεφωνικές γραμμές τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να ζητήσουν συμβουλές και βοήθεια. 



ΠΗΓΗ:(http://www.coe.int/t/dg3/children/underwearrule/howto_gr1.asp)

Νόμος κατά ενδοοικογενειακής βίας....

Νομος κατα ενδοοικογενειακης βιας

Βία κατά των γυναικών
Είναι κάθε πράξη ή απειλή πράξης βίας που συνδέεται με το φύλο και οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές, ψυχολογικές βλάβες ή σε ταλαιπωρία της γυναίκας. Θύματα βίας γίνονται γυναίκες διαφόρων ηλικιών, φυλών, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου. Η ανοχή στην άσκηση βίας ή την απειλή βίας πλήττει το βιοτικό επίπεδο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών.
[4η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τη Γυναίκα, Πεκίνο, 1995]
Θέμα : Eνδοοικογενειακή βία
«Ο νόμος 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και άλλες διατάξεις»
Εισαγωγή
Η ενδοοικογενειακή βία και κυρίως η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά ένα φαινόμενο χρόνιο και σύνθετο, του οποίου οι πραγματικές διαστάσεις έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες. Πράγματι, το φαινόμενο αυτό, έως και πρόσφατα, σπάνια καταγγελλόταν από τα εκάστοτε θύματα λόγω της παραδοσιακής εκείνης αντίληψης που θέλει τα όσα λαμβάνουν χώρα εντός των τειχών της οικογένειας να αποσιωπώνται, να γίνονται ανεκτά ή και να συγκαλύπτονται προκειμένου να διατηρηθεί η οικογενειακή συνοχή.
Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα φαινόμενο, το οποίο αφορά ανεξαιρέτως όλα τα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα και ασκείται ως επί το πλείστον σε βάρος των γυναικών και των ανηλίκων. Το φαινόμενο αυτό συνδέεται με την τέλεση επιθετικών και εξαναγκαστικών συμπεριφορών, όπως ιδίως λεκτικών, σωματικών, σεξουαλικών, ψυχολογικών επιθέσεων, οικονομικών εκβιασμών ακόμη και συμπεριφορών υπό τη μορφή παραμέλησης (έλλειψη φροντίδας, στέρηση ιατρικής περίθαλψης ή εκπαίδευσης). Πράγματι, τα Δικαστήρια πολλές φορές έχουν αντιμετωπίσει ζητήματα ξυλοδαρμού και μάλιστα ξυλοδαρμού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή ξυλοδαρμού μέχρι λιποθυμίας, χειροδικίας, ύβρεων, εκβιασμών. Όταν λοιπόν, οι παραπάνω περιπτώσεις κακοποίησης τελούνται μεταξύ ατόμων που συνδέονται με οικογενειακούς δεσμούς ή βρίσκονται εντός μίας έγγαμης ή συντροφικής σχέσης διαλαμβάνουν τον χαρακτήρα της ενδοοικογενειακής βίας. Πηγή του φαινομένου αυτού αποτελεί η ανάγκη του δράστη για άσκηση εξουσίας στο θύμα του ή εντός της οικογένειάς του προκειμένου να κάμψει, υποτάξει και διατηρήσει υπέρ του τον έλεγχο και την κυριαρχία του στο χώρο. Ο χώρος που το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται, δηλαδή εντός της οικογένειας ή του ζευγαριού επιτρέπει να αναπτύσσεται η μορφή αυτή κακοποίησης ως επαναλαμβανόμενο και συχνό φαινόμενο με πολλαπλές, αν όχι καθημερινές, πράξεις βίας κατά του θύματος.
Τα τελευταία, ωστόσο, έτη το φαινόμενο αυτό αντιμετωπίζεται μέσα από μία νέα οπτική γωνία, μέσα από μία νέα αντίληψη για μηδενική ανοχή στη βία μέσα στο σπίτι. Πράγματι, αναγνωρίζεται πλέον η ενδοοικογενειακή βία ως μία σοβαρή κοινωνική παθογένεια, η οποία πλήττει τα δικαιώματα των θυμάτων και παραβιάζει τις ατομικές ελευθερίες τους με ανεπιθύμητα αποτελέσματα σε ατομικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Οι νέες αυτές αντιλήψεις οδήγησαν σε μία σαρωτική μεταρρύθμιση των οικογενειακών έννομων σχέσεων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και σε παγκόσμιο επίπεδο υπό το φως των Διακηρύξεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Στο πλαίσιο της ενίσχυσης των μέτρων κατά της ενδοοικογενειακής βίας και της αποτελεσματικότερης προστασίας των θυμάτων ψηφίστηκε ο νόμος 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία.
Οι επιμέρους διατάξεις του Ν.3500/2006 
Με τον νόμο 3500/2006 τιμωρούνται και μάλιστα αυστηρότερα τα αδικήματα της βίας μέσα στους κόλπους της οικογένειας για να ενισχυθεί με αυτόν τον τρόπο η αρμονική συμβίωση των μελών της οικογένειας.
Οι βασικές ρυθμίσεις του νόμου είναι οι ακόλουθες :

• Το άρθρο 2 του νόμου απαγορεύει κάθε μορφή άσκησης βίας μεταξύ των μελών της οικογένειας.

• Στο πλαίσιο του ως άνω ανόμου προστατεύονται οι σύζυγοι, οι γονείς και οι συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ’ αίματος ή εξ’ αγχιστείας και τα εξ’ υιοθεσίας τέκνα τους. Προστατεύονται επίσης και οι συγγενείς εξ’ αίματος και εξ’ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού, οι δικαστικοί παραστάτες, οι ανάδοχοι γονείς, εφόσον συνοικούν. Επιπλέον προστατεύεται κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί με την οικογένεια. Προστατεύονται οι μόνιμοι σύντροφοι και τα τέκνα τους, εφόσον αυτά συνοικούν και οι τέως σύζυγοι.

• Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου ενδοοικογενειακή βία υπάρχει, όταν ένα μέλος της οικογένειας προξενεί/ασκεί σε άλλο μέλος: α) εντελώς ελαφρά σωματική κάκωση, β) επικίνδυνη σωματική βλάβη, γ) βαριά σωματική ή διανοητική βλάβη, δ) απειλές που προκαλούν τρόμο ή ανησυχία ή απομόνωση του θύματος ή προσβολή αξιοπρέπειας.

Eιδικότερα, ως ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη νοείται η πρόκληση από μέλος της οικογένειας σε άλλο σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας ή εντελώς ελαφράς σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας μετά από συνεχή συμπεριφορά. Η τέλεση αυτών των πράξεων τιμωρείται αυστηρότερα και συγκεκριμένα με ποινή φυλάκισης από ένα έως πέντε έτη. Αν από την πράξη προκλήθηκε κίνδυνος για τη ζωή του θύματος ή βαριά σωματική βλάβη προβλέπεται ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών έως πέντε ετών, ενώ, εάν επακολουθήσει βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση, το έγκλημα τιμωρείται με κάθειρξη από πέντε μέχρι δέκα έτη.  Ιδιαίτερααυξημένη προστασία παρέχεται στην έγκυο (και στο ανήλικο μέλος της οικογένειας) αλλά και σε κάθε άλλο μέλος της, το οποίο για οποιαδήποτε λόγο αδυνατεί να αντισταθεί στην ενδοοικογενειακή βία, που ασκείται εις βάρος του.
Τιμωρείται επίσης η μεθοδευμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία ή ψυχικού πόνου, ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, όπως στην περίπτωση της παρατεταμένης απομόνωσης του θύματος ή του αναγκαστικού εγκλεισμού του. Τιμωρείται πλέον ακόμη και η ψυχολογική παρενόχληση, όταν ο δράστης προκαλεί τρόμο ή ανησυχία ή εξαναγκάζει τη γυναίκα με χρήση βίας ή ασελγής σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή.
Προστατεύεται επίσης η γυναίκα στην περίπτωση που με ιδιαίτερα ταπεινωτικά λόγια ή έργα, που ανάγονται στην γενετήσια ζωή της, προσβάλλεται η αξιοπρέπειά της. Τιμωρείται πλέον ο βιασμός μέσα στο γάμο, δηλαδή ο εξαναγκασμός, με χρήση σωματικής βίας ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου της συζύγου σε ερωτική πράξη. Με τη διάταξη αυτή ανατρέπεται η αντίληψη ότι, εντός του γάμου υπάρχει υποχρέωση συνουσίας για τη σύζυγο, όταν το επιθυμεί ο σύζυγος και θεωρεί ότι μπορεί να το επιβάλλει. Το ίδιο συμβαίνει και όταν εξαναγκάζει ο σύζυγος τη σύζυγο σε οποιαδήποτε ερωτική πράξη στην οποία συμμετέχει το γεννητικό όργανο του ενός και άλλο σημείο ή όργανο του άλλου.

• Τέλος προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία του θύματος ο νομοθέτης τιμωρεί τη δωροδοκία ή τη διατύπωση απειλών σε μάρτυρα ή σε μέλος της οικογένειας, καθώς και την άσκηση βίας εναντίον του με σκοπό την παρακώληση απονομής δικαιοσύνης.

• Περαιτέρω προβλέπεται ότι, η ποινική δίωξη για τα πλημμελήματα ενδοοικογενειακής βίας ασκείται αυτεπαγγέλτως, δηλαδή υποχρεωτικά. Υποχρεωτική είναι επίσης η καταγραφή του περιστατικού από την Αστυνομία, ενώ οποιαδήποτε πρωτοβουλία νουθέτησης αντί καταγραφής, τιμωρείται. Σε βάρος του δράστη εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία, εφόσον δεν ευδοκιμήσει η ποινική διαμεσολάβηση.

• Παρέχεται επιπλέον, η δυνατότητα να διατάσσεται με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας η απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, καθώς και η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή εργασίας του θύματος, τις κατοικίες στενών συγγενών, τα σχολεία των παιδιών και τους ξενώνες φιλοξενίας. Επίσης πολύ σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσει η γυναίκα ότι, οι ιατρικές γνωματεύσεις που θα λάβει από το Νοσοκομείο και οι οποίες θα βεβαιώνουν τις σωματικές βλάβες που έχει υποστεί είναι κύριο αποδεικτικό στοιχείο της βίαιης συμπεριφοράς του δράστη και το οποίο λαμβάνεται υπόψη για την απομάκρυνση του δράστη από το σπίτι.

• Περαιτέρω, η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας αποτελεί λόγο διαζυγίου με υπαιτιότητα του δράστη.

• Ορίζεται κατώτατο όριο αποζημίωσης για την ηθική βλάβη του θύματος από τις πράξεις ενδοοικογενειακής βίας το ποσό των 1.000 ευρώ.

• Προβλέπεται με τον νόμο 3500/2006 η διαδικασία της ποινικής μεσολάβησης για τα πλημμελήματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Ουσιαστικά η διαδικασία αυτή αποτελεί μία πρακτική συμφιλίωσης δράστη θύματος και μία εξώδικη απονομή δικαιοσύνης, η οποία γίνεται ενώπιον του Εισαγγελέα μόνο εφόσον το επιθυμούν θύμα και θύτης. Στόχος είναι η αποκατάσταση της αρμονικής συμβίωσης των συζύγων ή των συντρόφων.
Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής : o Eισαγγελέας διερευνά τη δυνατότητα ποινικής διαμεσολάβησης. Καλεί τον δράστη να δηλώσει, εάν επιθυμεί ή όχι, τη διενέργεια της διαδικασίας. Εφόσον ο κατηγορούμενος δηλώσει πως επιθυμεί, καλεί πλέον και το θύμα. Μόνο στην περίπτωση που και τα δύο συναινούν θα διενεργηθεί η διαδικασία.
Βασική προϋπόθεση είναι η ανεπιφύλακτη δήλωση του δράστη ότι : α) δε θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας,  β) αν συνοικεί με το θύμα δέχεται να μείνει εκτός της κοινής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, αν το επιθυμεί το θύμα, γ) θα παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα σε δημόσιο φορέα, δ) θα άρει ή θα αποκαταστήσει τις συνέπειες των πράξεών του και θα καταβάλλει χρηματική ικανοποίηση στο θύμα.  Η γνώμη του θύματος είναι καθοριστική για τη συνέχιση της διαδικασίας. Εάν το θύμα συμφωνήσει τότε με διάταξη του Εισαγγελέα επισφραγίζεται η συμφωνία αυτή. Στην περίπτωση που έχει κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία, το Δικαστήριο μπορεί να αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης και να διερευνήσει τα ενδεχόμενο της ποινικής μεσολάβησης. Προκειμένου να ολοκληρωθεί η ως άνω διαδικασία, ο δράστης οφείλει να σέβεται και να τηρεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε. Σε περίπτωση που αθετήσει τις υποχρεώσεις του, η διαδικασία διακόπτεται, η δικογραφία ανασύρεται από το αρχείο και ακολουθούνται οι διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Επισημαίνεται ότι, η διαδικασία της ποινικής μεσολάβησης δεν αποκλείει την άσκηση αγωγής διαζυγίου, τη συνέχιση δίκης που ήδη έχει αρχίσει ή την έκδοση απόφασης διαζυγίου. Επιπλέον κατά τη συμφωνία για την ποινική μεσολάβηση, ο δράστης αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τις περιουσιακές ζημίες του θύματος. Αν μεν ο δράστης ολοκληρώσει τη διαδικασία, το θύμα δεν μπορεί να ζητήσει καμία άλλη αποζημίωση εξαιτίας του περιστατικού της ενδοοικογενειακής βίας. Αν όμως ο δράστης δεν ολοκληρώσει την διαδικασία, το θύμα μπορεί να ζητήσει τυχόν μεγαλύτερη ζημία.

• Τέλος, ρυθμίζονται θέματα βοήθειας των θυμάτων με την εκδήλωση κοινωνικής συμπαράστασης. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και υλικής συνδρομής από Ν.Π.Δ.Δ ή Ν.Π.Ι.Δ που λειτουργούν ειδικά για τους σκοπούς αυτούς, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και κοινωνικών υπηρεσιών των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούνται εφόσον το ζητήσει το θύμα, να ενημερώσουν τους ανωτέρω φορείς για να δοθεί αμέσως η απαραίτητη βοήθεια.

• Σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας για την καταβολή των δικαστικών δαπανών παρέχεται το ευεργέτημα της πενίας στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

Ο ανωτέρω νόμος φαίνεται να συμβάλει θετικά στην εξέλιξη της καταπολέμησης του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας και στην αποτελεσματικότερη προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, υπό την προϋπόθεση ωστόσο, ότι η εκάστοτε γυναίκα συνειδητοποιεί ότι, οφείλει να προβεί σε καταγγελία της βίαιης συμπεριφοράς του δράστη.

Πηγή (http://www.panathinaikinm.gr/edoikogeniakhnomikh.html)