ΟΙ ΘΥΤΕΣ.....
Οι άνδρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα (με υπαρκτό το ενδεχόμενο εκείνοι που ανήκουν στα ανώτερα στρώματα να έχουν τρόπο να καλύπτονται και έτσι να μην καταγγέλλονται αυτά τα περιστατικά) και συχνά χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους την κατανάλωση αλκοόλ ή ακόμα και παραισθησιογόνων ουσιών. Το ποτό ή τα ναρκωτικά προσφέρουν απλώς ένα καλό άλλοθι για να απαλλαγούν οι άνδρες από την ευθύνη τους.
Οι άνδρες που κακοποιούν τις συντρόφους τους συχνά έχουν πέσει κι οι ίδιοι θύματα κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία ή έχουν υπάρξει μάρτυρες ως παιδιά της κακοποίησης της μητέρας τους από τον πατέρα τους. Αρκετά συχνά μάλιστα οι άνδρες αυτοί πάσχουν από διαταραχές της προσωπικότητας.
Ο Αλέν Λεγκράν, ψυχαναλυτής και υπεύθυνος έρευνας για τους θύτες, εξηγούσε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» της 12ης Αυγούστου 2002 ότι «ο βίαιος άνδρας, ανεξάρτητα από το κοινωνικό ή πολιτιστικό επίπεδο, αισθάνεται ότι απειλείται. Σε μια συνηθισμένη κατάσταση σύγκρουσης, θα αισθανθεί ότι αμφισβητείται πλήρως. Θα αισθανθεί ότι απειλείται από το γεγονός ότι δεν ελέγχει πλέον τη γυναίκα και κακοποιώντας τη θα νιώσει ότι ανακτά τον έλεγχο. Σ' αυτό το είδος σχέσεων, η γυναίκα δεν είναι αντικείμενο του πόθου, αλλά αντικείμενο της ανάγκης. Ο άντρας πιστεύει ότι βρίσκεται σε μια κατάσταση επιβίωσης: ή εκείνη ή αυτός».
«Σπάστε τη σιωπή!»
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, ο μεγαλύτερος εχθρός μιας γυναίκας που κακοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο δεν είναι ο σύντροφός της, ούτε καν τα ξύλα, τα εργαλεία και τα άλλα αντικείμενα που πολλοί μεταχειρίζονται για να την «υποτάξουν». Αδίσταχτοι εχθροί της είναι η ντροπή και ο φόβος για τις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου.
Τα στερεότυπα προκύπτουν πολύ εύκολα και ανατρέπονται πολύ δύσκολα. Οι γυναίκες δυσκολεύονται να καταγγείλουν την κακοποίησή τους, γιατί υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας η προκατάληψη της γυναίκας που συνειδητά υφίσταται την κακοποίηση (συχνά ακούγεται η φράση «τα θέλει και τα παθαίνει!», σαν η βία να αποτελεί είδος απόλαυσης).
Πολλές είναι οι γυναίκες που παγιδεύονται στη σιωπή που καλύπτει τη βία μέσα στην οικογένεια και κατά συνέπεια κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό. Παρουσιάζουν συχνά σοβαρές ψυχικές διαταραχές όπως μελαγχολία και κατάθλιψη, ενώ πολλές φορές πάλι η χρόνια ψυχολογική βία οδηγεί σε βαρύτατες σωματικές ασθένειες, όπως ο καρκίνος.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να «βγουν» από τον φαύλο κύκλο της κακοποίησης και να ξαναπάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Ενδεικτικό είναι ότι στην τηλεφωνική γραμμή SOS «Δίπλα σου» για τα άτομα που πέφτουν θύματα κακοποίησης και η οποία λειτουργεί από το Δίκτυο της Ευρώπης (μη κερδοσκοπικό σωματείο), έχουν καλέσει για βοήθεια από τον Μάρτιο του 2003 μέχρι σήμερα περισσότερες από 600 γυναίκες απ’ όλη την Ελλάδα.
Η σιωπή λοιπόν αρχίζει να σπάει και είναι καιρός να πάψουμε όλοι να ανεχόμαστε την άσκηση βίας σε βάρος των γυναικών. «Η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ», άλλωστε, όπως σωστά τονίζει η Γενική Γραμματεία για θέματα Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης!
